2014/07/25

නුඹයි මමයි


අතට හසුවුණු වචන අහුරක්
දමා ගැසුවේ මමයි සොඳුරිය
රිදවුණේ නුඹටත් වඩා ඉන්
මගේ හදටම තමයි සොඳුරිය

රුදුරු වෙස් ගෙන ඇහැට කඳුළක්
මවාලූ හිත මගෙයි සොඳුරිය
මවක වෙස් ගෙන හාදු මුහු කොට
ගැලූ නැළවිලි නුඹෙයි සොඳුරිය

ඇසිල්ලක් ගතවන්න නොම දී
නැමුණු දණ යුග මගෙයි සොඳුරිය
මගේ දෙදණිස නමනු හැකි වුණු
එකම හදවත නුඹෙයි සොඳුරිය 

සහන් පද්මසංඛ පීරිස්
2014.07.25

 Photograph by Gilbert Sape
මම -
Labels:

3 comments:

  1. AnonymousJuly 26, 2014 at 6:30 AM

    SHOAK KAI NEDA

    ReplyDelete
  2. UnknownJuly 26, 2014 at 12:19 PM

    කියලා වැඩක් නෑ කවියනම්............. ඇත්තට ම මේක දකින්න කලින් මං මේ දැන් ලියලා දාපු කවියක් තියෙනවා. අදහස මේකමයි... හැබැයි ලියලා තියෙන විදිහ නම් වෙනස්... පුළුවන් නම් කියවලා බලන්න.

    ඒ කියන්නේ හැම තැනකදීම එකම දේ එකම විදිහට සිදු වෙනවා නේද???? එකම වෙලාවෙම,,,,

    ReplyDelete
  3. THE SAHANJuly 26, 2014 at 8:02 PM

    ස්තූතියි!!

    ReplyDelete

කල් ඇත්නම් අදහසක් ලියා යන්න!

Subscribe to: Post Comments (Atom)